Het eerste dat u moet doen om de betekenis van de term actief principe vast te stellen, is om de etymologische oorsprong te bepalen. In die zin kunnen we bevestigen dat de twee woorden waaruit het bestaat, afgeleid zijn van het Latijn:
-Principe komt voort uit "principium", wat het resultaat is van de som van drie componenten: "primus", wat "de eerste" betekent; het werkwoord "capere", wat synoniem is met "capture"; en het achtervoegsel "-ium", dat kan worden vertaald als "effect of resultaat".
-Actief, aan de andere kant, komt van "activus". Dit Latijnse woord gaat over de overtreffende trap van het werkwoord "agere", dat wordt gebruikt om aan te geven "iets naar voren te halen".

Het concept van het actieve bestanddeel wordt gebruikt in het vakgebied van de chemie om het bestanddeel te noemen dat de farmacologische kwaliteiten in een stof bevat. Dit betekent dat het actieve bestanddeel van een medicijn een middel is dat het mogelijk maakt om een ziekte of ander type gezondheidsstoornis te voorkomen, behandelen of genezen.

Een actief principe genereert daarom een effect dat kan worden gemeten in een levend wezen. De stof in kwestie kan van dierlijke of plantaardige oorsprong zijn, maar kan ook kunstmatig door de mens zijn gesynthetiseerd. De denominatie van het werkzame bestanddeel dient om deze stoffen te onderscheiden van andere die deel kunnen uitmaken van een medicijn maar die geen medicinale effecten veroorzaken, bekend als excipiënten .

Tot de meest voorkomende of bekende actieve ingrediënten behoren anxiolytica, analgetica, spierverslappers, bronchodilatoren of ontstekingsremmers. En is dat deze door duizenden mensen over de hele wereld worden gebruikt om te gaan van hoofdpijn tot een verkoudheid door de gebruikelijke pijn van menstruatie.

Een geneesmiddel bestaat, kort gezegd, uit actieve ingrediënten en hulpstoffen. De excipiënten maken het mogelijk de actieve bestanddelen te stabiliseren of hun absorptie door het organisme te bevorderen . Een excipiëns kan bijvoorbeeld de actieve ingrediënten aromatiseren, verdunnen, agglutineren of desintegreren.

Uit de combinatie van actieve ingrediënten en excipiënten worden siropen, pillen, capsules, emulsies, dragees, zalven en crèmes vervaardigd, naast andere farmaceutische producten.

De actieve ingrediënten kunnen verschillende effecten op het lichaam veroorzaken. Er zijn actieve ingrediënten met verdovende, pijnstillende, antibiotische of ontstekingsremmende kracht, naast vele andere. Op deze manier kan een arts geneesmiddelen voor zijn patiënt voorschrijven waarvan de werkzame bestanddelen hem in staat stellen de pijn te verzachten, een infectie te bestrijden, een ontsteking te verminderen, enz.

In sommige landen hebben artsen de plicht geneesmiddelen voor te schrijven voor hun werkzame bestanddeel en niet voor hun handelsnaam, omdat het werkzame bestanddeel de stof is die het effect op het organisme genereert. Op deze manier wordt voorkomen dat de medische professional een commerciële beslissing van de persoon beïnvloedt, die naar de apotheek gaat om een ​​merk te kopen en geen remedie voor hun eigendommen.

Dat wil zeggen dat de zogenaamde generieke geneesmiddelen dezelfde hoeveelheid actief bestanddeel hebben als equivalente geneesmiddelen die wel een merk en een specifieke naam hebben. Dat veronderstelt dat ze dezelfde kwaliteit, dezelfde veiligheid en bijgevolg identieke werkzaamheid en resultaten bieden.

Juist het bovengenoemde actieve principe is snel te zien in de hiervoor genoemde generieke geneesmiddelen. Waarom? Omdat het direct de naam van hetzelfde in de container lijkt, naast die van de fabrikant en de initialen EGS, betekent dat Generieke farmaceutische equivalenten. Integendeel, in de merknaam staat eerst de naam van het merk en daarna de naam van het bijbehorende begin.