Hoewel het begrip paratext geen deel uitmaakt van het woordenboek van de Koninklijke Spaanse Academie (RAE), is het gebruik ervan vaak op het gebied van taalkunde . Het staat bekend als een paratext naar die berichten, postulaten of uitdrukkingen die de hoofdinhoud van een tekst aanvullen . Het doel is om meer informatie te geven over het werk in kwestie en de structuur ervan te organiseren.

De paratext opent de deur naar de analyse en kritiek van het discours, evenals de uitbreiding of synthese ervan door middel van notities en prologen die de hoofdboodschap aanvullen. Aan de andere kant compenseert hun aanwezigheid op de een of andere manier de afwezigheid van de ontvanger op het moment van schrijven, wat tot gevolg heeft dat een uitwisseling van ideeën tijdens het lezen niet kan plaatsvinden.

Een van de functies van de paratext is om de lezer te begeleiden om te zorgen voor een effectieve lezing. In technische teksten is het bijvoorbeeld normaal om via kleine annotaties aan te geven welk gedeelte moet worden geraadpleegd om meer over een bepaald onderwerp te verdiepen, of om afbeeldingen op te nemen die de inhoud helpen begrijpen.

Binnen de paratext is het mogelijk om feitelijke, iconische en materiële elementen te herkennen; sommige auteurs zijn van mening dat de laatste twee tot dezelfde klasse behoren, die ze simpelweg een iconische paratext noemen, waarvan de afbeeldingen en illustraties deel uitmaken, die duidelijk verschillen van de verbale componenten van de feitelijke paratext. Andere classificaties omvatten de concepten van peritex (het omringt de hoofdtekst, maar het is te vinden in het boek) en epitext (het valt buiten de grenzen van het boek).

De structuur van de peritext, waarvan de definitie samenvalt met het idee dat men over het algemeen over de paratext zelf beschikt, bevat informatie die door de auteur zelf of door zijn redacteur (respectievelijk peritextauteur of uitgever ) kan worden geschreven. Het is normaal dat de auteur zich bezighoudt met de paratext die beoogt het begrip van de tekst te verbeteren, terwijl de redacteur de inhoud genereert die verband houdt met de reclameaspecten van het boek.

Het epithet is een soort paratext dat kan worden gebruikt om een ​​boek te promoten, zoals het geval is met materiaal dat door uitgevers wordt verspreid om op een lancering te anticiperen: rapporten, presentaties, recensies in verschillende media, posters en catalogi. Hoewel de functie van het epitheton verschilt van een functie van een afbeelding of een notitie in een boek, is het nog steeds een inhoud die hiermee verband houdt, omdat deze het doel heeft de aandacht van het publiek te trekken en naar de pagina's te leiden.