De eerste stap voordat volledig wordt ingegaan op de analyse van de betekenis van het woord trigonometrie, is overgaan tot de vaststelling van zijn etymologische oorsprong. In deze zin moeten we stellen dat de geciteerde in het Grieks is, waar we kunnen zien hoe deze wordt gevormd door de unie van trigonon die gelijk is aan "driehoek", metron die kan worden gedefinieerd als "maat" en tria die synoniem is met "drie" .

Trigonometrie is de onderverdeling van de wiskunde die verantwoordelijk is voor het berekenen van de elementen van driehoeken . Hiervoor is hij toegewijd aan het bestuderen van de relaties tussen de hoeken en de zijden van de driehoeken.

Deze specialiteit komt tussen in verschillende gebieden van de wiskunde waar nauwkeurig werk nodig is. Goniometrie heeft echter een grote verscheidenheid aan toepassingen. Het maakt het bijvoorbeeld mogelijk om de afstanden tussen twee locaties of hemellichamen te meten met behulp van triangulatietechnieken . Trigonometrie wordt ook toegepast in satellietnavigatiesystemen.

Er zijn drie eenheden die trigonometrie gebruikt voor het meten van hoeken: de radiaal (beschouwd als de natuurlijke eenheid van de hoeken, stelt vast dat een volledige cirkel kan worden onderverdeeld in 2 pi radialen), de gradián of de laagste graad (waardoor de omtrek kan worden verdeeld in vierhonderd graden centimeter) en de sexagesimale graad (het wordt gebruikt om de omtrek te verdelen in driehonderdzestig sexagesimale graden).

De belangrijkste trigonometrische verhoudingen zijn drie: de sinus (die bestaat uit het berekenen van de bestaande verhouding tussen de tegenovergestelde zijde en de hypotenusa), de cosinus (een andere reden, maar in dit geval tussen de aangrenzende zijde en de hypotenusa) en de tangens (de reden tussen beide benen: het tegenovergestelde op de aangrenzende).

De reciproque trigonometrische verhoudingen, aan de andere kant, zijn de cosecant (de reciproque verhouding van de sinus), de secant (de reciproke reden van de cosinus) en de cotangens (de reciproque ratio van de tangens).

Dit zijn de verschillende klassen van de belangrijkste trigonometrische verhoudingen, maar we mogen niet vergeten dat er binnen deze tak van de wiskunde nog andere fundamentele elementen zijn waar we nu mee te maken hebben. In het bijzonder verwijzen we naar de trigonometrische verhoudingen van elke hoek.

Dit laatste zou ons ertoe brengen te spreken over wat bekend staat als een goniometrische omtrek die wordt gekenmerkt door het feit dat zijn straal de eenheid zelf is en zijn middelpunt niets anders is dan de oorsprong van de relevante coördinaten. Dit alles zonder te vergeten dat daarin de assen van de coördinaten wat ze doen zijn om vier kwadranten af ​​te bakenen die worden opgesomd in wat de tegenovergestelde richting is die de wijzers van een klok markeren.

Gelijkheid staat bekend als trigonometrische identiteit die trigonometrische functies omvat en die verifieerbaar is voor elke waarde van de variabelen (de hoeken waarop de functies worden toegepast).

Naast al het bovenstaande kunnen we het bestaan ​​van twee trigonometriemodaliteiten niet negeren. In de eerste plaats zouden we dus de zogenaamde sferische trigonometrie hebben, wat een deel is van de wiskunde dat zich richt op het bestuderen van wat bolvormige driehoeken zijn.

Ten tweede is er aan de andere kant ook die bekend als vlakke trigonometrie. In dit geval is, zoals de naam al doet vermoeden, die wetenschap die als object van analyse heeft en de verschillende platte driehoeken bestudeert.