De term trapezium komt van een Latijns woord dat op zijn beurt is afgeleid van een Griekse term en dient om een geometrische figuur te noemen die het uiterlijk heeft van een niet-regelmatige vierhoek waar slechts twee zijden evenwijdig zijn. Degenen die parallel zijn worden beschouwd als bases en tussen hen is er een afstand die hoogte wordt genoemd. Het segment waarvan de randen de middelpunten zijn van de zijden die niet evenwijdig zijn, staat bekend als mediaan .

Onder de soorten trapezoïdes die worden onderscheiden bij het analyseren van de binnenhoeken, verschijnen rechte trapeziums of rechthoeken (die met hun binnenzijde 2 rechte hoeken, een andere acuut en de overblijvende, stompe), gelijkbenige trapezoïdes (met een paar scherpe binnenhoeken en de rest, stompe) en scalene trapezoïdes (alle hoeken van het binnenste hebben verschillende amplitude).

Voor anatomie kan de trapezius een spier of een bot zijn. De trapeziusspier bevindt zich in het achterste gebied van de romp en nek. Mensen hebben twee trapeziusspieren, die zich vanuit het achterhoofd uitstrekken en de rugwervels en schouderbladen bereiken.

Wat het trapeziusbeen betreft, het maakt deel uit van de menselijke hand, meer bepaald van de pols. Het is een carpaal bot dat articuleert met het eerste metacarpale bot, het scafoïde bot, het trapezoïde bot en het tweede metacarpale bot.

In een sportschool of een circus is een trapeze een stuk gebaseerd op een stok of een staaf die zich horizontaal bevindt en die aan twee uiteinden wordt vastgehouden door twee touwen . Met deze stick kun je verschillende soorten gymnastische oefeningen en pirouettes uitvoeren. Het is gebruikelijk dat een of meer trapeze-artiesten hoog op de trapeze zwaaien en over lange afstanden springen om een ​​van deze instrumenten achter te laten en zich aan een andere vast te klampen.

De trapeze van Kafka

De Oostenrijkse schrijver Franz Kafka schreef een werk waarin zijn hoofdrolspeler een gepassioneerde man van de trapeze was tot op het punt dat hij de hele tijd hoog in hem bleef, zelfs terwijl hij geen show aan het aanbieden was.

Het is een verhaal dat getiteld is "Een kunstenaar van de trapeze" en de auteur nodigt de lezer uit om belangrijke reflecties te maken, voornamelijk over het verlies van onschuld of de aankomst van volwassenheid voor een persoon; over de figuur van de kunstenaar in een samenleving, die altijd zijn toevlucht zoekt in een ruimte weg van anderen omdat hij vindt dat hij niet begrepen wordt; en over de piramide van hiërarchieën die in onze samenlevingen bestaan.

Met betrekking tot het eerste punt kunnen we erop wijzen dat het verhaal oorspronkelijk 'Eerste pijn' heette, dus dit thema verborgen onder het verhaal kan worden aangetoond; zijnde dat uit het eerste lijden voor altijd de kindertijd is verlaten en begint te begrijpen dat het leven eenzaam en moeilijk is.

In het verhaal ontdekt deze trapeze kunstenaar plotseling dat hij nog een trapeze nodig heeft en kan hij niet begrijpen hoe hij tot dat moment aan het werk was en slechts met één leefde; dan wordt het verkrijgen van dit nieuwe element de maximale aspiratie op dat moment. Het is de moeite waard te vermelden dat deze man eerder koos om te leven op een plek waar de rest van de maatschappij geen toegang toe had. Op dit punt wordt Kafka's visie op kunst begrepen, als een ruimte waar isolatie nodig is om te kunnen groeien en het werk te verfijnen. Om deze reden is de trapeze-artiest voortdurend op zoek naar een nieuwe werkruimte. Het bestaan ​​van het personage hangt af van zijn beslissingen en zijn actie, van de plaats die hij in zijn leven aan kunst geeft.

Ten slotte is er, net als in het circus, een structuur gebaseerd op hiërarchieën, waarbij de belangrijkste schakel de figuur van de ondernemer is en de laatste die zijn werk tentoonstelt (de trapezekunstenaar), in samenlevingen gebeurt dit hetzelfde. Deze "laatste orejón del jarro" is echter degene die de zin van het leven het meest begrijpt, omdat hij verkiest te leven in de hoogten, ver van het licht en de aangetaste omgeving; gescheiden van de rest van de wereld en van de andere schakels in de keten van dat circus om zich alleen te wijden aan datgene waar hij van houdt en de essentie van zijn leven te begrijpen. Wanneer hij om een ​​extra balk vraagt, doet hij het niet om iemand in dienst te nemen en hem gezelschap te houden, maar om zichzelf te verbeteren, vraagt ​​hij zichzelf om zijn capaciteiten ten volle te ontwikkelen.

Dit verhaal zou ons kunnen helpen om veel meer te begrijpen over het ware belang van kunst en werk dat elke kunstenaar in handen heeft; dat is het geval, dat de beslissingen die worden genomen rond het individuele leven en de ontwikkeling van de kunst zelf, consequenties zullen hebben in het resultaat van het werk.