Taal is een term die verschillende gebruiken heeft. In dit geval zijn we geïnteresseerd in de definitie die verwijst naar taal (het verbale of gestuurde communicatiesysteem dat typerend is voor een menselijke gemeenschap). Er kan worden gesproken van moedertaal (de eerste taal die een persoon leert) of natuurlijke taal (de menselijke taalvorm, die voor communicatieve doeleinden is begiftigd met syntaxis en gehoorzaamt aan beginselen van optimalisatie en economie), naast andere begrippen.

Spaans, van zijn kant, is het adjectief gentilicio dat verwijst naar dat of dat wat natuurlijk is of betrekking heeft op Spanje, een Europees land op het Iberisch schiereiland dat het op vier na grootste is van het continent.

De Spaanse taal is daarom een ​​taal die in dat land wordt gesproken, maar ook in andere landen van de wereld. Het is een Romaanse taal van de Iberische groep en door de VN erkend als officiële taal.

Volgens het aantal sprekers die het als hun moedertaal hebben, is Spaans of Castiliaans de tweede meest gesproken taal ter wereld, alleen achter het Mandarijn .

De Spaanse taal ontstond als een voortzetting van het vulgaire Latijn in de derde eeuw, toen de verbrokkeling van het Romeinse rijk verschillende varianten van het Latijn genereerde uit de evolutie van de Romaanse talen.

In de loop der jaren heeft het Spaans verschillende vormen en varianten gekregen. Momenteel zijn er bijvoorbeeld landen die het gebruik van jou als tweedepersoonswoord vrijwel hebben opgegeven en vervangen door vos. Dit gebeurt in Argentinië, onder andere in Zuid-Amerika.

Verontreiniging en vervorming van de Spaanse taal

Sinds het verschijnen van internet en zijn onvermijdelijke overbevolking, is de omvang van de beschuldigingen die het heeft ontvangen als gevolg van de vervorming van de taal aanzienlijk toegenomen. Via chat en e-mail was er een soort achterwaartse beweging in het gebruik van grammatica en spelling, die nu is overgebracht naar mobiele telefoons.

Het is echter van fundamenteel belang om de redenen voor deze linguïstische involutie, die de fysieke media heeft bereikt, te analyseren, in een poging erachter te komen of hetzelfde ook zonder computernetwerken in een realiteit zou kunnen zijn gebeurd. In de eerste plaats is het eerlijk om erop te wijzen dat een percentage internetgebruikers de taalregels blijft respecteren bij het schrijven van een bericht. Aan de andere kant is er een reeks codes specifiek voor cyberspace die, afhankelijk van het gezichtspunt, de kwaliteit van de communicatie verbetert, onafhankelijk van het feit dat het geen deel uitmaakt van de theorie van de taal.

Het gebruik van emoticons heeft bijvoorbeeld tot doel om snel emoties, sensaties, reacties op nieuws over te brengen, op een manier die dichter bij gesticulatie ligt. Hoewel het tegenwoordig heel gewoon is om een ​​camcorder te hebben in een van de apparaten die verbinding maken met internet, is het niet altijd mogelijk om het te gebruiken bij het invoeren van een gesprek; om deze reden hebben tekstuele gesprekken de overhand boven multimedia.

Aan de andere kant zijn er veel afkortingen en onleesbare naakte woorden die deel uitmaken van een virtuele communicatie. De populairste komen voort uit de Engelse taal en worden door mensen van over de hele wereld geadopteerd, voor gebruik in elke taal, waardoor hun betekenissen vaak onbewust worden vervormd. Een van de bekendste is "lol", wiens vertaling dichterbij komt "ik lach hardop".

Er zijn twee tegenovergestelde posities, goed gedefinieerd: een die het gebruik van deze codes en symbolen verdedigt; en een ander die sterk tegen is. De eerste groep vertrouwt erop dat nieuwe technologieën ons in staat stellen om via geschreven taal te communiceren zoals we dat mondeling zouden doen ; zij verzekeren dat het om die reden noodzakelijk was om bepaalde wijzigingen in de taal aan te brengen. De tegenstanders, aan de andere kant, onthouden dat tijdens het hoogtepunt van brieven aan epistolaries, mensen zorgden voor de kwaliteit van hun schrijven, zonder noodzakelijkerwijs de grenzen van formaliteit te bereiken.

Te midden van dergelijke gepolariseerde visies zijn er andere, meer flexibele, die het taalniveau in verband met communicatie via internet willen verbeteren, zonder hun cultuur in het proces te verwerpen. Is het mogelijk om het eerste vraagteken opnieuw te zien in e-mailberichten?