Afkomstig uit het Latijnse aeternus, beschrijft het idee van eeuwig dat wat geen begin- of eindpunt heeft . De term wordt geassocieerd met onsterfelijkheid, met wat geen grenzen heeft en het oneindige . Bijvoorbeeld: "De planeet is niet eeuwig: de experts weten al dat ze vroeg of laat zullen instorten", "Ik had graag gezien dat mijn hond eeuwig was, maar de waarheid is dat ik meer dan vijftien jaar van zijn bedrijf kon genieten", "Niemand is eeuwig in deze club, dus je moet weten wanneer je ruimte moet laten voor nieuwe spelers . "

Eternity is een notie van filosofisch karakter die verbonden is met een bestaan ​​dat niet in de tijd is ingelijst. Vanuit het perspectief van Aristoteles kunnen tijd, materie en beweging, omdat ze altijd al hebben bestaan, als eeuwig worden beschouwd.

Religie heeft ook nagedacht over de eeuwige toestand die aan God wordt toegeschreven. Sint-Augustinus beweerde in dit kader dat de tijd alleen wordt gemeten in de parameters van het al gevestigde universum; God bestaat daarom zonder tijdslimiet (omdat er voor het opperwezen geen verleden of toekomstige momenten zijn: alleen het heden telt).

Getallen en wiskundige relaties kunnen daarentegen als eeuwig worden beschouwd, omdat ze onafhankelijk van de tijd bestaan. Dit toont aan dat de eeuwigheid overtuigingen overstijgt.

In zekere zin kan er niets gebeuren in de eeuwigheid, omdat alle acties, zoals wij die begrijpen, een verleden, een heden en een toekomst hebben. Je kunt bijvoorbeeld in de eeuwigheid geen bal trappen, omdat de beweging van het been en de verplaatsing van de bal een constante actie veronderstellen.

In de omgangstaal is eeuwig wat vaak wordt herhaald of te lang duurt : "Telkens wanneer ik naar de tandarts ga, wordt het wachten eeuwig", "Ik heb genoeg van de eeuwige discussies met Miguel" .

Het eeuwige in Marcel Proust

In de geschiedenis van de literatuur zijn talloze werken gepubliceerd die het onderwerp hebben geraakt. Bovenal is het een concept dat zeer aanwezig is in de klassieke literatuur, waar de auteurs diepzinnige thema's van spirituele aard behandelden, in een poging de ware essentie van de mens te benaderen. Een van de auteurs die het onderwerp vanuit een verbazingwekkend perspectief heeft benaderd, was Marcel Proust in zijn werk " By the way of Swann ".

In deze roman presenteert de Franse auteur een concept van eeuwigheid dat onbereikbaar is voor de rede. Het toont het als iets dat niet met woorden kan worden verklaard, maar dat in staat is om de loop van ons leven te veranderen. Het verwijst niet naar voorbijgaande en banale gevoelens, zoals de critici van zijn tijd wilden geloven, maar naar een diepe verbinding met onze ware essentie, met de universele geest die ons zou kunnen laten begrijpen dat het heden waarin we staan ​​eeuwig is, omdat die in het geval voor altijd blijft, is het onuitwisbaar.

In dit idee van de eeuwigheid, het begrip van een ander concept, wordt tijd essentieel. Volgens Proust zijn beide nauw met elkaar verbonden. Hij betoogt dat er twee manieren zijn om het mysterie van de tijd te confronteren en te begrijpen : als een cyclische continuïteit, vertrouwend op het concept van chronos dat verschillende auteurs hebben gedefinieerd, of als een gebeurtenis van vervulling, een staat waardoor echt geluk kan worden bereikt.

En hoewel dit concept mystiek en zelfs religieus lijkt, verwijst het naar iets dat religie en alle emoties overstijgt, iets dat verborgen ligt in de aard van alles wat leeft: datgene dat het drijft om te vechten voor overleving en dat het tot zijn maximum zal brengen volheid als het individu dat wenst.